Zo lang ik trekken kan en schuiven
verleen ik diepte aan't bestaan
en een ruimte blijft zich huiven
als decor voor komst en gaan.
Het kunnen maken van een keuze
geeft geboorte aan de leuze:
"Ik heb een vrij en los bestaan,
ben hierin groter dan de maan."
Zo roep ik een illusie op
en zet de waarheid op haar kop
waardoor ik mij om niet belast
wat jammer is en niet gezond.
Maar al zit een zaak muurvast
dan blijkt pas echt: er is geen grond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten