Ik vat de tijd op als een lijn
en mijn lichaam als een trein
op het spoor waarop ik reis
en zo word ik misschien wel wijs.
Ik vergeet dat ik dit denk
en zie wat is zo over't hoofd
maar ontvang soms nog een wenk,
ben dus niet compleet verdoofd,
en waardeer weer het geschenk
dat van oudsher was beloofd.
En in plaats van voort te gaan
blijf ik somtijds even staan,
proef de diepte van de maan,
kijk u vol verrukking aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten