Ik laat mijn plannen varen.
Mijn geest komt tot bedaren.
Mijn voorwaarden vervallen.
Ik sta hier tussen allen.
Nu houd ik niets meer vast,
ga verder zonder last.
Niets is er dat niet past.
Ik schilder zonder kwast.
Ben blut, zonder beroep,
sta los van elke groep,
tel tegels van de stoep
en bedel om wat soep.
Waai mee met elke wind,
krakelend als een kind
Geen opmerkingen:
Een reactie posten