Ik laat mij steeds bepalen
door allerlei verhalen
over ruimte, zijn en tijd
met als piek identiteit.
En toch, als ik die vallen laat,
ontstaat er weldra een hyaat,
zonder liefde, zonder haat,
waar alle trots verloren gaat.
Er is dan enkel vrede.
Die deelt zich simpel mede,
is vrij van norm en zede.
Het zwaard blijft in de schede.
Er is geen vraag of rede.
Verhoord is elke bede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten