Naar waar ik ben kan ik niet reizen
en mijn vinger kan net wijzen
naar zijn eigen top.
Het is maar beter dat ik stop
met dit te proberen.
Toch is dit moeiijk af te leren
want ik wil weten wie ik ben
omdat ik mijzelf niet ken.
Dit zal mij dus nooit lukken,
al breek ik mij in stukken:
als een brok het and're ziet,
ziet het nog steeds zichzelve niet.
Zo mis ik ook de lafenis
van 't zien van mijn begrafenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten