In slapeloze nachten
zit er niets op dan wachten.
Ik zie dan mijn gedachten
door het donker jachten.
Meer is het trouwens niet.
Vreugde en verdriet
stromen als een snelle vliet
naar onbekend verschiet.
Word ik soms ook gezien?
Dan ben ook ik gedachte,
verder tot niets bij machte
en vliedend bovendien.
Laat zien dan zijn het enige,
dat het de noden lenige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten