Als ik God was zou ik het wel weten:
ik gaf iedereen te eten,
lenigde terstond de noden
en maakte van granaten broden.
Verloor iemand zijn hartedief,
ik bracht hem wederom zijn lief.
Wie werd gegrepen door de dood
wierp ik het leven in de schoot.
Wie geraakten uit balans
gaf ik alsnog de kans
om terug te keren in't verleden
om goed te maken wat ze deden.
Als God zo goed is en zo machtig,
waarom doet Hij dat dan niet?
Hij is toch wijs en krachtig
dus waarom dit verdriet?
Is het omdat Hij't Zelf is:
pijn, verlangen en gemis?
Of misschien doet Hij het toch
en moet ik enkel wachten nog?
Dan is het enkel ongeduld
wat mijn hart met gram vervult
en moest ik blij zijn dat ik leef
met zoveel potentieel te geef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten