Mijn leven lang is er terreur
want altijd is er de teneur:
gij zult uzelve haten
en glorie aan een ander laten.
Hieraan zou ik moeten denken
maar telkens weer vergeet ik dat
en blijf ik dus de ander krenken
en zet mijzelf schaakmat.
Zo rest mij slechts de hel,
totaal niet te ontwijken,
met vuren, heet en schel,
en bloeddoorlopen rijken.
Totdat zich opent het gewelf:
die ander is ik zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten