De toltijd is weer aangebroken
wanneer de wind is opgestoken
die van de bomen blâren rukt
en eikels en kastanjes plukt.
Ik maak een zweepje van een veter
en de dwarslat van een hanger.
Het is niet langer dan een meter
maar maakt mij tot een roerganger.
Nu sla ik er op los.
De tol, een houten klos,
vliegt tussen lantarens,
landt onder de varens
op zijn ronde taas,
statig als een vaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten