Er is een oude leugen
waarvan men is doordrenkt.
Hij vormt het geheugen
en alles wat men denkt.
Hij luidt: er is een ik en gij,
een heden en een hij.
Daarnaast zijn er nog dingen
die hun eigen liedje zingen.
"Dat is toch immers zo",
zo kan men tegenwerpen,
"dit is toch het cadeau
opgesmukt met sjerpen?"
Wat men daarbij vergeet
is dat men 't zelf beleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten