Ik zie mij als een vaas
en kijk daaruit naar buiten.
Mijn ogen zijn een maas
dat zich na openen kan sluiten.
Soms ben ik een foedraal
dat een dieper ik omhult
dat, gemaakt van and're taal,
de holtes in mijn lichaam vult.
Dan zie ik plotseling
de plot van elk ding:
het is een puur verschijnen
dat lijkt te doen verdwijnen
waarvan het is gemaakt:
bewustzijn lief en naakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten