Een rots die vloeit niet maar die is.
Hij is daarmee een hindernis
voor praat over vergankelijkheid,
staat als een baken in de tijd.
En toch, al zou hij eeuwen staan
is dit staan nog altijd gaan
van ogenblik naar ogenblik
levendig en vlug als kwik.
Hoe korter de momenten
hoe sneller vliegt de vloed
door hun segmenten
tot het er niet toe doet.
Men kan ze blijven delen
tot in oneindig vele.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten