Op een ochtend zat ik lekker
met een theeglas in mijn hand.
Er was even geen gemekker
en ik beet in een croissant
maar toen hoorde ik de wekker
en ik vond dat irritant.
Ik vroeg mij af waarom dat was,
boven het beslagen glas,
en ik wist het al meteen:
alle tikken, een voor een,
brengen naderbij de dood
al is de morgen nog zo rood.
Zonder pauze vaart de boot
en maakt plannen idioot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten