Ooit was ik eens in een kerk
en zeeg op een bidstoel neer.
Daardoor was ik zonder werk
en had tijd dus voor de Heer.
Ik zat eenzaam als een zerk
en herhaalde keer op keer:
"Here maak mijn bede sterk,
geef mij toch de liefde weer!"
Laatst was ik er weer eens terug,
zag de bidstoel op de rug
en daar was dezelfde kras,
ingekerfd met een stuk glas.
Deze stoel, het is geen leugen,
heeft een ijzersterk geheugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten