Vind ik U, mijn goedheid niet,
Die mijn moeizaam zoeken ziet
en dan daaruit concludeer
dat U daarom niet bestaat
dan onthoud ik U de eer
die mij in het leven laat.
Want dan wordt de wereld koud
en ben ik al eerder oud
dan de spinrag in het woud
en van blik wordt al het goud.
Ook al loop ik nog zo snel
en voer ik mijn gesprekken fel
ik vergeet: het is een spel
en creeer mijn eigen hel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten