Er waren eens twee meiden,
die hadden slechts e e n fiets.
De een die mee wou rijden
verscheen als uit het niets.
De ander zag't niet komen
want was nog aan het dromen.
Zij stond daar als een toren
en schoot te snel naar voren.
Haar voet gaf tik na tik
werd met haar fiets een brik
om toch nog overeind te blijven.
Ik zag haar been verstijven
in onverwachte schrik.
Die stupor noemt men ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten