Ik weet niet waar ik ben beland.
Op de tafel ligt mijn hand
naast een opgevouwen krant
en de zee streelt steeds het strand.
Elke dag wordt het weer licht,
's avonds gaan gordijnen dicht
en wat vreugd' of onheil sticht
volgt vaak op een nieuwsbericht.
Dan is er een groot gebouw,
vol verlangen en berouw,
dat ik als mijzelf beschouw.
Als ik kan geniet ik gauw.
Maar degene die dit doet
heb ik trouwens nooit ontmoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten