Waar ik ook maar ga of sta,
ik word altijd weer omringd
door een bol die'k onderga *)
als een knop die openspringt
en uit diepten, onvermoed,
nieuwe vormen vloeien doet.
Dit is niet omdat het moet
maar, als 't stromen van het bloed,
vloeit het steeds naar voren
en vult aan wat ging verloren.
Ik zit weliswaar op een troon
maar tegelijk is dit gewoon.
Het heeft waardigheid en gratie
en toch is het geen prestatie.
*): "De ruimte is een bol
waarvan het middelpunt overal
en de omtrek nergens is."
Blaise Pascal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten