Ik bouw steeds weer luchtkastelen
want ik dreig me te vervelen.
Dus verbeeld ik me juwelen
waarmee ik voor niets kan spelen
want dat kan wellicht wat schelen
om mijn armoede te helen.
Maar ik houd het niet lang vol.
Fantaseren eist zijn tol.
Ik val onverwacht omlaag
door een rammelende maag.
In de keuken, met een mes,
sta ik naast een lege fles.
Op het aanrecht ligt een bes
en die geeft me gratis les.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten