maandag 25 mei 2015

Zonder schromen.

Opdat ik mij nu verzoen
met mijn wederwaardigheden
hoef ik niets te doen
dan te rusten in het heden.

Alles komt dan naar mij toe,
onbelangrijk is het hoe.

Het is levend, onvoorspelbaar,
maar daardoor niet minder waar,
als een onvermoeibaar stromen
in mijn waken en mijn dromen.

Inclusief ook de symptomen
van een handjevol syndromen
want nu zeg ik, zonder schromen:
"Laat het allemaal maar komen!"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten