Wanneer ik niet langer weet
wat te doen en wat te laten
en daardoor dus niet meer meet
met mijn eigen maten
ben ik eindelijk ontkleed,
naakt en eenzaam, gans verlaten,
tot mijn nietigheid ontleed,
blootgesteld aan alle gaten
in het grenzenloos heelal
waarin ik voor altijd val.
Dat zegt mij dan wat te doen
in een duidelijk sermoen
terwijl ik mijzelf vergeet
die het anders 'beter' weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten