Als ik ben in dit moment,
dat geen bron of toekomst kent,
kan mij nooit iets overkomen.
Angsten zijn alleen maar dromen,
met de tijd co-emergent,
en daarmee dus de symptomen
van het geloven in een end
dat nog steeds niet is gekomen.
Mocht het er toch eenmaal zijn,
wie draagt daavan dan de pijn?
Als ik er dan toch nog ben
weet ik dat ik 't eind niet ken.
Het blijkt enkel fantasie
en iets dat ik nimmer zie.
*): "Waar de dood is ben ik niet.
Waar ik ben is de dood niet."
Demokritus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten