Deze avond kom ik aan
net als je uit huis wilt gaan
en de klokken zeven slaan.
Ik sta klaar met een presentje
en dan zie ik hoe je wendt je
met je hoofd naar een vriendin,
van je glimlach het begin,
die ik niet interpreteer
maar bewonder als een veer,
glanzend aan een engelvleugel.
Hartstocht, die ik niet beteugel,
legt zich aan je voeten neer
want je geeft mij vrede weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten