Er ligt een schat verscholen
in ravijnen en in holen
van het alledaags verstand
en in het platte land
waarover ik blijf dolen
met een kijker in mijn hand.
Die schat is steeds weer zien
wat er altijd gebeurt:
het geld dat ik verdien
veroudert en verkleurt
maar de tijd zorgt bovendien
dat er nieuwe aarde geurt.
Elk verdwijnen is verschijnen:
elk jaar weer and're wijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten