Ik ga steeds meer verweren
wanneer de tijd verstrijkt
en ook genoeg verleren
als het geheugen wijkt.
Maar dit is niet zo erg
als het misschien wel lijkt.
Mijn status is een berg
waarop mijn vaandel prijkt.
Als ik die zou verliezen
is't reden om te kniezen
behalve als ik niets meer weet
en wat ik wou vergeet.
Soms ben ik ook gewoonweg moe
en wil nog slaan maar weet niet hoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten