Heel dit leven is een zee
van verlangens en fantomen.
De planeten draaien mee
met kometen en atomen.
Op de vlakte graast het vee
en de wind blaast door de bomen.
In hun schaduw drink ik thee,
van vermoeienis bekomen.
Ik ben alleen maar een idee
dat spontaan is opgekomen
evenals bij gelijk gezinden.
Van't geheel scheidt mij een kloof
omdat ik dit steeds weer blijf vinden
en er meestal vast in geloof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten