Er wordt altijd wel iets gehoord
en dit horen is een poort
naar iets dat trouwens stil kan zijn
of het geratel van een trein.
Toch heb ik nu te veel verwoord
en de eenvoud is verstoord.
Wellicht is er alleen de poort
en ligt de rest ontspoord
op een fiduciair terrein
dat gevormd wordt in mijn brein.
En dit brein is als een trein,
niet te vinden, kantje boord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten