Ik zet een punt op het papier:
hij is er duidelijk en hier,
scherp begrensd en zwart
en van het vel het hart.
Ik noem het dan twee dingen,
de punt en het papier,
die wat er was vervingen:
een vlakte zonder kier.
Wat ik daarbij vergeet
is wat ik zelf deed.
De punt blijft van papier,
al is't onzichtbaar schier.
Zo blijf ook ik van ruimte,
als holte of als schuinte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten