Elke tel heeft telkens weer
een aanvang en een eind.
Als ik die deel wordt elke keer
de duur van 't deel verkleind.
Toch kan ik blijven delen,
al gaat het soms vervelen,
en ik hou steeds iets over,
al is het nog zo pover.
Een kortste spanne vind ik niet
en het blijft steeds het oude lied:
zelfs in het puntje van een haar
maakt zich de kosmos openbaar.
De dingen waar ik nog naar staar
zijn daardoor niet langer zwaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten