In een nacht die niet voorbij ging
schoof de hemel langzaam open.
Dit veroorzaakte een neiging
om daar maar vandaan te lopen
want er was een flauwe dreiging
dat er niets meer viel te hopen.
Het doorbreken der verzwijging
viel niet langer af te kopen.
Alles werd toen zonneklaar:
ofschoon ik trilde als een snaar
zou dit weldra gaan verstommen.
Tevergeefs was mijn vermommen
en het eind werd openbaar:
dit was het slot van alle sommen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten