Vaak ligt als een wattendeken
mijn projectie op het veld
waaronder goederen verbleken,
schitterend, onaangemeld.
Mijn verhaal is niets vergeleken
bij wat al staat opgesteld.
Ik blijf dan in verwarring steken
en mijn dagen zijn geteld.
Maar af en toe, futiel als stoom
boven rotsen en kristal,
blijkt die deken slechts een droom
die dan glijdt van het heelal.
Raadselachtig, ongewoon,
is verbazing het geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten