zondag 21 augustus 2011

Vergissing.

Eens liep ik in het donker,
alle glans verzonk er,
schuif'lend ging mijn voet
om te voelen goed
waar ik hem neer zou zetten.
Ik wou een val beletten.
Toen voelde hij een slang
en ik bevroor, doodsbang!
Zo bleef ik stokstijf staan
trillend en ontdaan.
Er gebeurde echter niets
en ik kalmeerde iets.
Nog langer bleef ik wachten
en ik herwon mijn krachten,
kreeg andere gedachten
die mijn leed verzachtten
zoals: "Het is een touw! *)
'k Zat enkel in het nauw
door misverstand,
er is niets aan de hand."

Zo bleek het ook te zijn:
de slang die was slechts schijn
maar daarmee onverderfelijk,
onkwetsbaar en onsterfelijk
want wat niet heeft bestaan,
hoe kan dat ooit vergaan?

*) De analogie van de slang en het touw is een traditionele boeddhistische manier om onwetendheid als bron van het lijden mee aan te duiden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten