Een wereld zonder ik:
wat kan ik ervan zeggen?
Ik kan dan geen verbanden leggen
maar verdamp in 't ogenblik.
Wat blijft zijn de geluiden
als los geworpen huiden
over de stille aarde
die als een pan
haar deuk bewaarde.
De ritselende bladeren,
het bloed dat ruist door aderen,
de wentelende raderen.
Pompoenen als planeten
die goed zijn om te eten:
zij zijn zichzelf vergeten. *)
*): "De roos is zonder waarom; zij bloeit omdat zij bloeit.
Zij let niet op zichzelf, vraagt niet of men haar ziet".
- Angelus Silesius.
Met dank aan Martin Heidegger die op deze tekst wijst in "Het beginsel van grond".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten