Als ik heel eerlijk ben heb ik geen flauw idee
waar alles toch vandaan komt, noch wat ik ermee moet.
Ik loop gedwee met wat zich aandient mee:
konijnen blijven springen uit een hoed.
En zelf ben ik echo slechts of nevel,
een damp die optrekt langs de gevel
van wat ondoordringbaar is en dus al evenzeer
verschijnsel als het andere, niet minder en niet meer.
Zo zijn er slechts fantomen die blijven gaan en komen.
Zij roepen alles op: het stilstaan en het stromen,
herkomst en bestemming, een gever en ontvanger.
Mocht dit worden begrepen, dan zou niet langer
wie dan ook gebukt gaan onder pijn of rampen
maar alles zou zijn opgehelderd, licht als lampen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten