Amsterdam, 12 mei 2011.
Lieve vrienden en sanghagenoten,
Hoe gaat het? Ik hoop dat dit wat vroegere bericht jullie in een toestand van geluk en goede gezondheid aantreft. Met de mijne gaat het gestadig vooruit al ben ik soms duizelig wanneer ik te snel opsta en keel en mondholte soms vervaardigd lijken van schuurpapier, op zich geen oninteressante ervaring!
En wat een bloesemregen overal! Nu nog de regen! O, had ik maar een slangetje om wat over te hevelen van de Missisippi naar de Rijn! Maar ach, zolang ik mijn eigen keel niet eens bevochtigen kan, hoe misplaatst is dan wellicht deze ambitie, al komt ze uit een goed hart. Heb hoe dan ook een glorieuze week en tot ziens!
Liefs van Hans.
Adem.
De adem gaat naar binnen
en zachtjes stijgt het linnen
op mijn borst. De adem
vult mijn hele vadem.
Dan gaat hij weer naar buiten,
komt door het neusgat fluiten
en gaat de wijde wereld in.
Verwonderd zit ik en verroer geen vin.
Dan gaat hij weer naar binnen,
is altijd aan 't beginnen,
en fluit alweer naar buiten
om deze cyclus af te sluiten.
En gaat opnieuw naar binnen,
niets te derven, niets te winnen.
Nacht.
Wat is de nacht nog meer dan klacht
om de verzwonden zon?
Zij brengt in elk geval nog pracht
vanuit de hoge sterrenbron
en tevens maakt zij zacht
in droom en visioenen
wat de dag aan onheil bracht
en geeft geheime zoenen.
Soms is zij slechts duister,
haar schimmen als gefluister
vergeleken bij 't geschal
van 't dagelijks kleurenbal
en houdt zij zonder kracht
het lichte in haar macht.
Heel.
Ik voel me lang niet altijd veilig
bij het gebruik van het woord "heilig"
en of ik het nu wil of niet:
soms klinkt het net als "hypocriet".
Dus voel ik meer voor "heel"
dat alles plaatst op één toneel
en dat ook gaf geboort'
aan het thans miskende woord.
"Heel" - hoe diep en helend!
Zonder dwang alles bevelend.
Causaliteit is er onnodig,
de schuldvraag daarmee overbodig:
want als een wip omhoog gaat rechts
gaat deze links omlaag omdat hij heel is slechts.
Ik hoef dan langer niet te hopen
op het paradijs.
Haar wegen liggen open
want ik ben de reis.
Noch hoef ik de hel te vrezen
want zodra ik ervan hoor
is zij al mijn wezen
ben ik haar vlam en koor.
Niets dat ook maar gedaan kan worden.
Al wil ik mij omgorden
voor een zware strijd
ontbreekt daarvoor in heelheid
simpelweg de tijd:
'k was altijd al genezen en gewijd.
Rhododendron.
Bloemen vloeien over de randen
van de extase
met kleuren die branden
in de fase
van de verrukking.
Zelfs in de smart
van val en mislukking
gloeit hun hart.
Zij tooien
de aarde
en gooien
hun waarde
over kooien
en gaarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten