Ik ben bang voor eenzaamheid.
Daarom voer ik telkens strijd
om te houden wat ik heb
voordat ik geheel verlep.
Zo, gevangen in de tijd,
hak ik met mijn bijl een bijt
in het ijs der eeuwigheid
waar ik rust vind en respijt.
Toch zijn die telkens voorlopig
en daardoor word ik wanhopig
want daaronder en het langst
is er steeds verlatingsangst.
Er is enkel zekerheid
bij't verdwijnen van de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten