Op een ochtend in het bos
komt ineens 't geheugen los.
Snel en schrander als een vos
voert het mij weg van het mos
en ik ben weer op een bal
met matrozen overal
en prinsessen in satijn
die mij aan het lokken zijn.
Plotseling kijk ik omhoog
en dan sta ik oog in oog
met een vorstin die daar staat
met een onverhuld gelaat.
Ik herinner, ga verstrakken,
haal mijn handen uit mijn zakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten