Gedachten horen bij mij
als bladen bij een boom
en daarom ben ik onvrij
te scheiden van hun stroom.
Ik laat hen rustig bruisen,
hun ritselen mag ruisen,
want zij zijn een symptoom
van mijn bestaan als boom
met wortels in de aarde
die steeds zijn rust bewaarde.
Ik laat mijn kruin bewegen.
Mijn wortels zijn gedegen.
Geen kreun komt ongelegen.
Dit leven is een zegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten