Zeester.

Het verlangen drijft mij voort door de stroom van het verkeer die mij tegenwerkt en stoort omdat ik een doel begeer en zo rijd ik door de stad maar vergeet daarbij het gat waardoorheen ik weerloos val als de zon door het heelal. Heel de wereld is een bal. Zonder reden dans ik al op dit grote carnaval of lig languit in een dal. Soms als zeester, soms als kwal zijn mijn vormen zonder tal.