Ik zit gevangen in een val
en zie een afgrond overal.
Als een strootje in de stroom
drijf ik weerloos uit de droom,
die ik nog dit leven noem,
naar het eind van eer en roem.
Weldra zak ik in de aarde
en laat gaan wat ik vergaarde.
Dit heeft dan niet langer waarde
en ik volg die mij ooit baarde
naar de oever van de Lethe
opdat ik mij snel vergete.
Alles loopt steeds uit op niets.
Zonder dat is 't leven kitsch *).
*): Milan Kundera: "De ondraaglijke lichtheid van het bestaan".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten