Herkend.

"Wat wou ik ook alweer doen?" Dat is nu, precies als toen, een nog steeds gestelde vraag waar ik mij niet meer aan waag. Liever kijk ik waar ik ben om te zien wat ik herken, als er tenminste zoiets is want wellicht is alles fris. Dit blijkt waarlijk zo te zijn als ik afzie van de pijn van het wikken en het wegen. Maar wat is daar dan op tegen ? Ook gepieker is als regen. Zo herkend is't zelfs een zegen.