Als ik het woord "zelf" gebruik,
refererend aan een kruik
en ik noem daarbij zijn buik
blijft het ding toch als een luik
openstaan voor elk gebruik
en fungeert in die zin puik.
Maar ik weet niet wat ik voel
noch wat ik ermee bedoel
als ik over "zelf" spreek
want het stroomt weg als een beek
en begint direct te ebben
als ik het een keer wil hebben.
Ik kan het alleen maar zijn
maar dat voelt als een ravijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten