Lus.

Ik ben wel eens in de war, zie een den aan voor een spar, span het paard achter de kar terwijl ik mij kwel en sar. Dan laat ik het maar weer gaan en begin er niet meer aan om te roeren met een spaan in de drab maar laat die staan. Gaandeweg wordt dan weer helder waar het dak is, waar de kelder. Zonder iets te hoeven doen schuift mijn voet weer in mijn schoen en dat is geen zware klus: wat een knoop leek blijkt een lus.