Ascese.

Opdat ik mij snel geneze van verlangens, wild en zwoel, neem ik toevlucht tot ascese en kom niet meer van mijn stoel. Ik zit stil, verroer mij niet, ben immuun voor kleur en lied, weet mij als een denkend riet waardoorheen zich weemoed giet. Juist omdat ik niets meer doe vloeit mij nu van alles toe. Deze vloed wordt nimmer moe en hij kost niet eens een sou. Ondanks dat ik dit niet wist blijk ik plots een hedonist.