Ik kijk naar het tafelkleed
met zijn duizend ruitjes
en ofschoon de tijd vergleed
hoor ik weer geluidjes
uit de diepte van beneden
deze dag mijn geest betreden
en een lang vergaan verleden
komt tot leven in het heden.
Deze ruitjes worden ramen
en daarachter kom ik samen
met mijn vrienden van weleer.
Onverwacht zie ik hen weer
en wij lopen op en neer
al is het niet de eerste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten