In de zomer scheen de zon
toen mijn kiespijn plots begon.
Ik ging naar het ziekenhuis
want mijn tandarts was niet thuis.
Daar heeft men mij snel verdoofd
en mij van mijn kies beroofd.
Door de watten flitste pijn
als het licht door een gordijn
en een droefheid welde op
diep vanuit een harteklop
om de kies die nu weg ging
wordend een herinnering.
Zo is de pijn tegelijk een sein
van erbarmen, waarlijk rein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten