zondag 10 november 2013

Verbeurd.

In de diepte van de nacht
kan het zijn dat soms een klacht
zachtjes om zichzelf lacht
omdat er niets meer wordt verwacht.

Dan is het alleen nog nacht.
Als een eindeloze schacht
houdt die eindeloos de wacht.
Zonder grenzen is hij zacht.

Ik hoef er enkel voor te gaan
en de angst is van de baan.

Ik heb er geen boodschap aan
dat ik ooit eens zal vergaan
want dat is alreeds gebeurd.
Met mijn zorg ben ik verbeurd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten