Soms houd ik mij goed verborgen
in een kaartenhuis van zorgen
over plannen die vergaan
of welk pak mij goed zal staan.
Maar ook nu wordt het weer morgen
en mijn vrees wordt opgeborgen
als de sterren en de maan
langzaam in het licht opgaan.
Ook al is mijn hart van ijs
ligt er toch een paradijs
in de hagelwitte wolken
die het hemelblauw bewolken
en geen vreugd of heil verging er
in die diamanten slinger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten