Bij 't graven van een kuil
schep ik ook een berg.
Ik doe dit zonder erg
en denk niet aan de ruil.
Bij't trekken van een lijn
verwijder ik wat wit
en maak ik hebzucht klein
vergroot ik mijn bezit.
Al zet ik maar een stap
is dat tegelijk een hap
uit mogelijkheden
die vergleden
in 't verleden
en bezwijken in het heden.
Zo leer ik nu de les
dat de dualiteit
afhangt van één mes
dat aan twee kanten snijdt.
Als ik hier ga verdwijnen
waar zal ik dan verschijnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten