Ik zie mijzelf als een object,
met heel mijn hebben en mijn houden.
ergens liggen in de wouden
waardoor de tijd zijn sporen trekt.
Dan zie ik ook dat zien ervan
dat daardoor direct bevroor
en als het volgend spoor
zich niet meer verand'ren kan.
En ook dat zien wordt weer gezien,
dat gaat zo verder zonder einde.
Het is een reis die bovendien
wat eerder was verkleinde.
Zie ik de sporen die er waren
nu allemaal tegelijk
dan zijn gestold de baren
tot een kristallen koninkrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten